Vanaf woensdagochtend (14 augustus) begon Menno af te vallen, donderdagochtend dusdanig veel dat ik met hem naar de dierenarts ben gegaan. Deze constateerde dat zijn rechter nier groter was dan zijn linker nier en dat hij erg verzwakt was. Hij kreeg sondevoeding en bleef in de couveuse bij hen. Ook wilden ze een echo van zijn nieren maar deze konden zij niet maken. Door vakantie, gebrek aan geschoold personeel of ruimte in de agenda was de dichtstbijzijnde plek waar we terecht konden Evidensia Nieuwegein. We maakten ons zorgen of Menno de reis wel zou overleven. Goed ingepakt, warm tegen mijn lijf, met tempratuur in auto op 25 graden en lood in onze schoenen kwamen we aan in Nieuwegein. Daar bevestigden ze dat zijn rechter nier groter dan de linker was maar ook deze was groot (en leek afwijkend van structuur) De nieren bleken zo groot als die van een volwassen kat maar wel zonder cysten (waar we eerst bang voor waren). Maar als ze wel gewoon werkten hoefde dat misschien geen probleem te zijn was de conclusie na beraad tussen 3 dienstdoende artsen. Verder zagen al zijn organen er goed uit. We besloten ervoor te gaan en met sondevoeding thuis te starten.

Nadat we thuis een geïmproviseerde couveuse voor hem hadden gemaakt gingen we opnieuw naar dierenarts om voorgedaan te krijgen hoe je sondevoeding geeft. Vol goede moed zijn we hiermee aan de slag gegaan. Om de 2,5 a 3 uur gaven we hem melk via de sonde en dat leek zijn vruchten af te werpen, langzaam maar zeker kwam hij aan. Het ging zo goed dat we hem vrijdagochtend vroeg bij Fiep en zusjes terug hebben gelegen in de kraamkist. Wel hadden we nog geen ontlasting bij hem gezien, ondanks dat we dit wel elke keer stimuleerden. Maar omdat hij bij moeder terug was dachten we dat zij dit dan regelde. Zaterdag tegen de avond zei mijn gevoel dat het niet goed zat met zijn ontlasting/ buik. Hij stond met zijn staart te draaien en te trillen op zijn pootjes. Gelukkig kon ik direct terecht in Haarlem bij de dienstdoende weekend dierenarts. Daar kreeg hij iets laxerends, iets om de darmen op gang te helpen en iets tegen de pijn (dit kregen we ook mee naar huis) Hem nog intensiever gemasseerd en zaterdag op zondag nacht lag er een kei harde keutel in de kraamkist, zondagochtend weer en dit ging zondag zo door, steeds minder hard. Even knapte hij daarvan op maar zondagavond begon hij toch weer achteruit te gaan, werd onrustig en zijn buikje leek steeds meer gespannen. Hem steeds gemasseerd, soms leek het even op te luchten. Af en toe toch maar wat sondevoeding gegeven want we wilden niet dat hij uitdroogde maar niet teveel want we wilden ook niet dat er nog meer spanning op zijn buikje kwam. Menno werd gedurende de nacht steeds zwakker en maandagochtend 19 augustus rond 7.00u blies hij in de handen van Martijn vredig zijn laatste adem uit. Zijn strijd was gestreden en het was goed zo. We hebben alles gedaan wat in onze macht lag maar waarschijnlijk was zijn binnenkant niet zo goed gelukt als zijn buitenkant en heeft het voor hem niet zo mogen zijn. Menno is 17 dagen oud geworden. We hebben een mooi rieten mandje voor hem uitgezocht en hem begraven op een mooi plekje achter in onze tuin.